Haghia Sophia

Wczorajszy plan porannego wstania i zwiedzenia rano Haghia Sophi realizuje dziś sama. Maciej śpi, kiedy wychodzę po 8.00 rano. Postanowił, ze dobrze będzie jeśli dzisiejszy dzień spędzimy osobno.

Przed 9.00 staje w kolejce. Jest już z kilkanaście osób przede mną. Na dworze dziś wyjątkowo parno i gorąco. Gdy otwierają bramki do kas, stoi już za mną z kilkadziesiąt osób. Kupuje bilet za 20 Lirów i wchodzę na teren świątyni.
Haghia Sophia, Świątynia Mądrości Bożej to najsłynniejszy zabytek w tym mieście. Pierwsza chrześcijańska świątynia powstała w tym miejscu w roku 325, za rządów Konstantyna Wielkiego. To miejsce to niezły kawałek historii, ogrom pracy architektów, niezapomniane wrażenie. Jeszcze nigdy nie byłam w tak olbrzymim pomieszczeniu. Świątynia jest naprawdę ogromna, główna kopuła ma wysokość 51 m!
Przechodzę przez najwyższe drzwi tzw. Aurea Porta - Złote Wrota, do pierwszego narteksu (długiego, poprzecznego korytarza, przedsionka z łukowum sklepieniem).
Następnie do narteksu wewnętrznego. Nad głównymi drzwiami (tzw. Cesarskie Wrota) prowadzącymi do głównej sali, wysoko nad głowami turystów widzę i podziwiam mozaikę przedstawiającą Chrystusa, z IX w.
Wnętrze świątyni jest tak ogromne, ze człowiek czuje się jak mała kropka. A kot, którego tu spotykam, pewnie czuje się jeszcze mniejszy :)
Spaceruje, podziwiam, rozmyślam, przestaje myśleć... Robię zdjęcia. Spotykam Polaków, parę z Warszawy i rodzinę ze Szczecina. Milo nam się rozmawia.
Później kieruje swoje kroki na galerie, położone nad nawami bocznymi i narteksem. To tutaj na górze zachowały się najwspanialsze mozaiki. Nie będę ich opisywać, bo to można wyczytać w przewodnikach, ale zobaczycie zdjęcia, a pewnego dnia może zobaczycie sami to dzieło rak ludzkich sprzed ponad tysiąca lat. Czego Wam życzymy.
Warto dodać, ze żadna z tych mozajek przedstawiającą postaci ludzkie nie pochodzi z okresu wcześniejszego niż druga polowa IX w. Wtedy to bowiem cofnięto zakaz przedstawiania postaci ludzkich na obrazach, ikonach, medalionach i mozaikach. Ruch obrazoburczy rozpoczął się na początku VIII w. i wszystkie mozaiki w kościele powstałe przed tym okresem zostały zniszczone...
Po prawie czterech godzinach tu spędzonych wracam do świata współczesnego, wychodzę na zatłoczone ulice Istambułu.
Przysiadam na ławeczce w cieniu, zjadam gotowana kukurydze. Po kilkunastu minutach dosiada się do mnie mila dziewczyna z Ankary, Sevil. Rozmawiamy, wymieniamy się adresami, robimy sobie pamiątkowe zdjęcie i z uśmiechem rozstajemy się.
Jeszcze na chwile idę spojrzeć na wczorajsze dzieło Macieja. Dowiaduje się od poznanego wczoraj pana, sprzedawcy, ze obraz wzbudza zainteresowanie wielu ludzi.
Rozmawiam przez jakiś czas z Marc'iem, Hiszpanem który dokańcza dziś swój mural. Potem zostaje zaproszona (czyt. wciągnięta) na herbatkę jabłkową, do sklepu z dywanami, w którym pracuje ten poznany wczoraj pan. Mam tez okazje przez chwile być tłumaczem rosyjskiego, jeszcze tam trochę panimaju :)
Po południu wracam do domu, do Macieja i Pinar.
Gdy jestem w domu, Maciej pokazuje mi rysunek, który wykonał dziś specjalnie dla Pinar i Samiego w podziękowaniu za przepiękną gościnę.
Jutro ruszamy dalej w drogę :)

Zdjęcia (2)

Komentarze (0)